columns over de Tour de France (5/10)

etappe 11: Huilende Talansky

Hij reed al de hele dag alleen achteraan, helemaal alleen. op 50 kilometer van de streep stapte hij af en ging op de vangrail zitten. Hij was het zat, hij kon het niet meer. Gelijk rende Hunter naar hem toe om hem weer op de fiets te krijgen maar tevergeefs, hij bleef zitten huilen, miunutenlang. Toch stapte hij op, het was niet om aan te zien, een huilende renner op de fiets. Wat is er mis met Hunter? Iedereen zag dat Talansky niks meer kon maar toch ging hij verder, hij moest, ook van zichzelf, maar eigenlijk wilde hij niet. Urenlang fietste hij nog achteraan, iedereen was al binnen, zelfs Cheng ji, behalve Talansky. Hij moest nog een tijdje. Uiteindelijk een halfuur later zag hij de streep, alle andere renners waren al in de bus, behalve hij, hij kwam net binnen. Na de wedstrijd moest hij gelijk een interview geven, hij reed door voor zijn ploeggenoten, die in de etappe zo hard op kop reden want die wisten van niks. Met tranen in zijn ogen gaf hij het interview, met de slotvraag: 'How much pain you have?' Waarop Talansky antwoordde: 'a lot' en hij liep huilend weg. Hij stapte ook niet meer op, deze zielige Talansky.

etappe 14: De franse strijd
Voor deze etappe was er al veel strijd tussen de twee Fransmannen, Pinot en Bardet. Allebei jong en allebei willen ze die witte trui die om de schouders hangt van Bardet. Beiden zijn ze al de hele tour bezig om elkaar eraf te rijden maar tevergeefs. 16 seconden is het verschil maar en ook na deze etappe blijft dat zo, zestien kleine secondjes, in het voordeel van Bardet. Later in de tour wordt Pinot beloond met zijn aanvallen en zakt Bardet erdoorheen waardoor Pinot uiteindelijk de witte trui wint. Maar wat een luxe voor de Fransen, twee Fransmannen in de top, met nog een derde, de oude Péraud. Maar die andere twee, die zijn echt gewaagd aan elkaar en beiden nog erg jong. Eindelijk weer een Franse tourwinnaar, wellicht over enkele jaartjes met een van deze twee klasbakken! Vive la France!